Watersnoodramp brengt tranen terug bij Venlose Trees
De eerste dag van februari is voor de 82-jarige Trees Driessen uit Venlo altijd een moeilijk moment. De herinneringen van de watersnoodramp in 1953 komen steeds terug.
De 12-jarige Trees woonde tijdens die fatale zaterdagnacht in het West-Brabantse Raamsdonksveer. 1Limburg sprak met haar.
Gered met een touw
‘We waren naar boven gevlucht in ons huis. Je hoorde het water en de wind, ongelooflijk. En opeens hoorde ik de stenen, tik tik tik. Tot de hele voorgevel instortte. Mijn vader heeft met een touw de buren nog kunnen redden’, vertelt Trees met tranen in haar ogen. ‘Het gaat niet weg, he’, zo beaamt haar man Theo.
Baby overleden
Het gezin Nefkens overleefde de watersnoodramp, maar de twaalfjarige Trees maakte het grootste verlies van dichtbij mee. ‘Mijn tante had een pasgeboren baby. Een soldaat heeft die baby laten vallen, vier dagen later is het kindje overleden. Dat vond ik wel heel erg. Het was een ongeluk, zo'n natte baby, daar kon hij ook niets aan doen.’
Foto
De familie Nefkens verhuisde drie jaar na de watersnoodramp naar Limburg. Haar vader kocht cafe Jagersrust in Velden. Toch bleven de herinneringen van die eerste februari 1953 intens. Dat bleek toen dagblad De Limburger een foto plaatste over Limburgse mijnwerkers die hulp boden tijdens de ramp. Trees herkende haar ouderlijk huis en haar "moeke" op de foto. ‘Toen rolden de tranen me weer over de wangen.’
Deel dit artikel:
