Vettig Hukske
Wat is een treurplek? Een treurplek is een plek in een stad of dorp, die van lelijkheid mooi is.
In Venlo had je in dagen van weleer verloederde panden zoals de Roestflat, het M&M gebouw en het oude Stadskantoor. Voor wie gevoelig is voor de norse schoonheid van verval en ontluistering, waren het interessante treurplekken.
De Keulsepoort met de deels ontmantelde Glorieuze Gäöt was ook een treurplek.
Voor en na is er een kruistocht ondernomen tegen alles wat doorgaans als lelijk wordt bestempeld. Een goed voorbeeld is de Floddergats. Jarenlang was het een no go area. Allewiels een van de aantrekkelijkste straatjes in ’t stedje. Van treurplek tot trekpleister, zogezegd.
Zijn er dan gaar geen treurplekken meer? Ik kan de weinige liefhebbers ervan geruststellen. Via de Facebookpagina van Bewonersnetwerk Venlo-Zuid werd ik naar een interessante locatie geleid. Te vinden op de hoek van Sinselveldstraat en Zuidsingel. In de buurt staat de blinde muur met grasveld ervoor bekend als ’t Vettig Hukske. Prachtige naam, toch? Bij ’t Vettig Hukske ligt altijd zwerfvuil. Voorbijgangers van mannelijke kunne met een volle blaas gebruiken het mei als toilet. Vooral bij tropische temperaturen meurt het. Nu de aarde opwarmt, wordt dit onwelriekend probleem alsmaar groter. ’t Vettig Hukske is kortom een doorn in het oog en in de neusvleugels van de buurt. Er wordt al langer over genäöld. Een kentering is aevel in zicht. Samen met de firma Dentjens en de buurtcoach zoekt het Bewonersnetwerk Venlo-Zuid wijkbewoners, die mee willen praten over het nieuwe imago van ’t Vettig Hukske. Een suggestie mijnerzijds alvast: een muurschildering van een of meer wildplassers op de rug gezien, die worden aangevallen door kraaien en meeuwen. Geïnspireerd op de bloedstollende filmbeelden uit de thriller The Birds van Alfred Hitchcock.
Wijnand van Groesen
Iets anders. Afgelopen zondag was ik te gast bij Co. de Cultuurontwikkelaar, veurhaer het Kunstencentrum Venlo. Het was open dag en leerlingen lieten zich horen en zien. Hartverwarmend om erbij te zijn. Op het podium buiten speelde een piepjonge, heel talentvolle groep uit Tegelen. De band is nog zoekende naar een naam, vertelden ze. Blijft het KeyCult of wordt het Motivum? De zanger-gitarist kwam me bekend voor. Anderhalve kop kleiner stond hij al op het podium tijdens de jaarvergadering van De Waus. Moeiteloos wond hij destijds de spek- en boeëne-leje om de vinger. Un gas jaor later was hij de zingende Oeles-jeughoeëgheid Lars I. Met Cas, Olaf en Freja, de jongste bassist die ik ooit op een podium zag, wordt aan eigen nummers gewerkt. Hopelijk lukt het. Ik zie ze al op het hoofdpodium van het Zomerparkfeest staan met duizenden jonge fans ervoor.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Deel dit artikel:
