Venlose biedt hulp bij verwerking miskraam

De Venlose Susan Cuppen is de eerste gecertificeerde miskraambegeleider van Limburg. Ze helpt mensen die te maken hebben gekregen met een miskraam of doodgeboren kindje.

Haar belangrijkste missie is miskramen uit de taboesfeer halen. ‘Je merkt echt dat heel veel mensen het lastig vinden om erover te praten', zegt Cuppen. 'Wie het overkomt, kan zich daar heel eenzaam door voelen. Als een vrouw dan plots met een lege buik bij school staat bijvoorbeeld en niemand hen durft aan te spreken over wat er gebeurd is bijvoorbeeld. Dan sta je daar helemaal alleen.’

Ervaringsdeskundige

Cuppen weet waarover ze het heeft. Ze had zelf een miskraam in de negentiende week van haar zwangerschap, acht jaar geleden. ‘Ik had al drie zoons en was halverwege de vierde zwangerschap toen ik een miskraam kreeg. Mensen zeggen dan: “Ben maar blij met je drie gezonde kinderen”. Dat vond ik zó raar. Natuurlijk ben ik blij met drie gezonde kinderen maar dat maakt het verlies niet minder groot.’ Anderzijds begrijpt ze de reactie ergens wel. ‘Mensen weten ook niet goed wat ze wél moeten zeggen.’

Een plek geven

Toen ze twee jaar geleden hoorde over een een opleiding tot miskraamcoach viel alles op zijn plek. Haar werk in de gehandicaptenzorg zegde ze op om hier haar beroep van te maken. ‘Ik wil mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als ik laten weten dat hun verdriet er mag zijn. Ik kan ze tips geven om dit een plek te geven.’

Zoektocht naar hulp

Ook Tielke Pollux kreeg te maken met miskramen. Inmiddels is ze veertig weken zwanger en zit ze met een mooie ronde buik op haar bank in de woonkamer. ‘Ik kan me heel goed voorstellen dat je hulp nodig hebt om dingen op een rijtje te zetten of te kunnen verwerken’, zegt ze. Zelf ging ze na haar tweede miskraam ook op zoek naar hulp omdat ze twijfelde aan haar eigen lichaam. ‘Een duidelijk loket hiervoor ontbreekt, ondervond ik zelf. Buiten je verloskundige is gespecialiseerde hulp er nauwelijks. Ik werd na die tweede miskraam al weer snel zwanger waardoor daar de focus op kwam te liggen. Ik kon het daarom zelf een plekje geven.’

Verrast door miskraam

Ook Tielke merkte de taboesfeer rond miskramen. ‘Zelf was ik heel naïef toen ik voor het eerst zwanger werd en was het niet eens in me opgekomen dat het ook mis kon gaan. Ik werd heel snel zwanger, vertelde het aan iedereen en werd dan ook volledig verrast toen ik bloedingen kreeg die uiteindelijk resulteerden in een miskraam.’

Foto van zwangere buik

Toen ze afgelopen week op social media een foto deelde van haar zwangere buik richting het einde van de zwangerschap, besloot ze daar ook het verhaal bij te zetten van het pijnlijke voortraject. ‘Niet om medelijden te krijgen maar om eerlijk te zijn en bij te dragen aan een realistische beeld over zwanger zijn. Het is echt niet vanzelfsprekend dat alles goed gaat.’

Felicitatie voor overleden kind

Voor alle anderen die worstelen met het verlies van doodgeboren kinderen of miskramen is er nu dus iemand als Susan Cuppen. Ze heeft alvast één advies over wat je wel kunt zeggen als het iemand in je omgeving overkomt. ‘Zeg dat je er voor diegene bent en praat erover. En bij vergevorderde miskramen of doodgeboren kinderen is het ook aan te raden om de ouders te feliciteren naast de condoleances. Dat klinkt misschien cru, maar die mensen zijn wel papa en mama geworden.’

Opmerkingen? Mail ons!