Nieuwe bundel van dialectdichter Alsters heeft vooral Nederlands werk

Het was de afgelopen zestien jaar qua publicaties wat stil rond dichter Jeanne Alsters-Van der Hor. Nu ligt er een nieuwe dichtbundel met -wellicht tot veler verrassing- vooral werk in het Nederlands.

Om op dat laatste meteen door te gaan: in Venlo kennen we Alsters toch vooral van haar werk in het Venloos dialect. 'Maar eigenlijk heb ik ook altijd in het Nederlands geschreven. Dat ik vooral in het Venloos heb gepubliceerd heeft te maken met de rijke woordenschat van het Venloos dialect. Neem alleen al het woord huilen. Het Venloos dialect heeft daar talloze varianten op.'

Jeanne Alsters-van der Hor: van kindergedichten tot het Venloos woordenbook

De in 1932 in Venlo geboren Jeanne-Alsters-Van der Hor mag met recht de beschermvrouwe van het Venloos dialect worden genoemd. Vanaf 1981 was ze twintig jaar bestuurslid van Veldeke Venlo, de vereniging waarvan ze erelid is. Ze was jarenlang de kartrekker van de declamatiewedstrijden waar generaties Venlose kinderen dialectgedichten voordroegen. Schreef voor het Venlose carnavalsblad De Träöt, het dialectblad De Kroedwis en leverde teksten voor Venlose Revues.

Met Botterbleumkes publiceerde ze in 1979 een bundel met gedichten voor kinderen in het Venloos dialect. In 1989 volgde de bundel kinderversjes Dauwdröppelkes. In 1993 was ze een van de auteurs van het Venloos woordenbook. Haar laatste dichtbundel Zitte op 'n euverdek terras dateert van 2006.

Ouder worden

Dat er nu toch weer een dichtbundel ligt is te danken aan de aansporingen van haar zoon. 'Die leeft erg fanatiek mee', spreekt Alsters met een glimlach. 'De bundel bevat recente gedichten, over corona bijvoorbeeld, en al wat ouder werk.' Als rode draad door de bundel loopt het onderwerp ouder worden. 'Zoals een gedicht over het naamplaatje van mijn buren die kort na elkaar overleden. Ze woonden niet meer in de woning, maar het naambordje hing nog altijd bij de deur. Dat doet me dan wat.'

Dichten

Het betekent overigens niet dat Alsters zelf heel erg bezig is met het ouder worden en de dood. 'Ik ben vooral heel blij dat ik geestelijk helemaal goed ben. Als ik om me heen kijk is het helemaal geen vanzelfsprekendheid dat je zo oud wordt en geestelijk gezond', spreekt Alsters. Al heeft het ouder worden wel invloed op het dichten. 'Dat doe ik nu beduidend minder. Ik ben met 90 jaar natuurlijk al tamelijk op leeftijd, het is allemaal wat rustiger geworden. En ik neem natuurlijk niet meer zo deel aan het leven, het staat een beetje stil op het moment.'