Joeksmobiel

Het gaat goed met VVV. Daar zag het niet naar uit in de aanloop naar het seizoen. Wat schreef ik na een oefenwedstrijd over de ambities? ‘Laten we bescheiden blijven. We streven ernaar niet onder MVV te eindigen op de laatste speeldag. Niet onder MVV… in godsnaam.’

Dat was in juni van het vorig jaar. Allewiels staan we aevel op een plek voor de play-offs. Misschien moeten voor de zekerheid alvast de accu’s van ’t Joeksmobiel worden gecontroleerd. De elfde en twaalfde juni hou ik vrij in mijn agenda. Afgelopen weekend hoorde ik wat het geheime wapen van VVV is. Dat zijn de pasta’s van Casa Italia. Altijd als een speler er gegeten heeft, wint de ploeg de volgende wedstrijd.

Woensdag ook je stem uitgebracht voor het Waterschap Limburg? Een goede kennis van mij stond op de lijst. Het duurde even voordat ik hem had gevonden. Het stembiljet leek wel een Dode Zeerol, zo groot en onhandig. Mijn kandidaat heeft vaak blijk gegeven van een gedegen kennis van water. Vooral van water det in de brouwerie is gewaes.

Iets totaal anders. Donderdag was ik in Museum van Bommel van Dam bij de nieuwe tentoonstelling van multi-kunstenaar Armando. In de jaren zeventig was hij regelmatig op de tv in de serie Herenleed van de VPRO, samen met schrijver Cherry Duyns en dichter Johnny van Doorn. Het waren niet na te vertellen, absurde gesprekken opgenomen op de Hoge Veluwe. In Museum van Bommel van Dam is een aflevering van Herenleed te zien. Als schilder was het Schuldig Landschap een belangrijk onderwerp voor Armando. Een natuurgebied kan prachtig zijn, maar tegelijkertijd een gruwelijke geschiedenis verhullen.

Zo’n zestig jaar geleden ging ik wandelen met mijn vader in De Hamert. Hij was een echte natuurliefhebber met een grote kennis van de regionale flora. Dat wilde hij graag overbrengen. Het was een mooie dag in deze tijd van het jaar. Ineens werd pap heel emotioneel. Met moeite kon hij zijn tranen bedwingen. We stonden bij een eenvoudig houten kruis. In 1943 waren op deze godvergeten plek zeven onschuldige Limburgse mannen door de bezetter geëxecuteerd en begraven. Het moordcommando stond onder leiding van Richard Nitsch van de Sicherheitspolizei. Hij heeft aan het einde van de oorlog nog in Venlo gewoond. De emoties van mijn vader maakten diepe indruk. De Hamert zou voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Het was een Schuldig Landschap geworden.

Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx

Opmerkingen? Mail ons!