Höltere Klaos
Wat een heerlijk feest was Feel the 50s. Stralend weer, overal blije gezichten, de groene ambiance van het Nolenspark. Het bier was heerlijk op temperatuur. En toch… toch was ik schouw.
Ik stond te kijken bij het dansen. Het plezier spatte eraf. Ineens bekroop me aevel een angstvisioen. Ik stelde me voor dat een van de dansers of danseressen mij spontaan de vloer op zou trekken. Dan ben je verloren als gediplomeerd Höltere Klaos. Reddeloos verloren. Ik heb nooit dansles gehad. Geen haar op mijn hoofd dat er in de 60s aan dacht om me in te schrijven bij Jeanne van Rooy. De enige dansante beweging waarin wij destijds waren bedreven, was het zogenaamde Venlose swingen.
Ik voel het, dit historisch fenomeen behoeft uitleg.
Bij het Venlose swingen zit je op een festivalbank en tik je met een voet op de grond. Het hoeft niet in de maot. Ritmegevoel is overbodig. Af en toe maak je schokkende bewegingen met je bovenlijf. Niet te enthousiast. We zijn geen Penny de Jager van Top Pop. Belangrijkste bij het Venlose swingen is, dat je altijd je beker met bier in de löcher houdt. Dat die niet omvalt door een bruuske dansante beweging. Het leven is ook zonder te dansen al duur genoeg en kloeke is allewiels gans onbetaalbaar geworden. Fijn van het Venlose swingen is bovendien, dat je je colbert aan kunt houden. Je zweet niet.
Nu we het over kleding en Feel the 50s hebben. Wanneer ik organisator Marco Schell zie rondlopen, ben ik stik jaloers. Hem staat alles. Als ik een Terlenka pantalon met messcherpe plooi zou dragen in combinatie met een Hawaii-shirt en een babykamer-blauw colbert, zou iedereen terecht scheifligge van het lachen. Marco aevel lijkt zo uit de West Side Story gestapt. Weet je wat opviel bij Feel the50s? Sommige festivalbezoekers wáren gewoon de 50s. Kleding, rispels, totale uitstraling - un plaetje. Anderen in het Nolenspark waren niet gekleed, maar verkleed. Ik zou niet verkleed zijn, maar slecht verkleed.
Natuurlijk zijn we deze week ook bij Mout gaan kijken. We waren in gezelschap van familie uit Australië. Ze keken hun ogen uit. In Venlo hadden ze dit niet verwacht. We dronken iets op het terras aan de kant van het park. Eerste indruk: super attente bediening, gruuëts op de plek waar ze werken. Over enkele weken gaat de brouwerij open. Als hardcore parcaholic vroeg ik me aevel af, hoe het terras straks combineert met het Zomerparkfeest. Zonder afspraken kom je in elkaars vaarwater. Mout is van negen uur ’s morgens tot middernacht open. Zeven dagen in de week. Ambitieus voor ‘t stedje, dat is het zeker.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Deel dit artikel:
