Heino in het Julianapark

Godzijdank hoeven we niet uren in een lange rij te staan op Schiphol. Met stress in het lijf of we de vlucht wel zullen halen. Ook rijden we ons niet vast in een file op de Route du Soleil. We vieren vakantie in Venlo. Gewoon, heerlijk thuis.

We zaten van de week samen met vrienden te eten en kregen het over het Zomerparkfeest. Paul uit Hegelsom vroeg naar de muzikale hoogtepunten in mijn jaren als voorzitter. Dat is geen makkelijke vraag.

Namen die mij glièk te binnen schoten, waren Ondekoza, Gil Scott-Heron, Woven Hand en Hooverphonic. Wat betreft respons bij het publiek stijgt er aevel één optreden echt uit. Dat van Heino, de zonbebrilde zanger uit Bad Münstereifel. We probeerden terug te rekenen in welk jaar het was, maar kwamen er niet uit. De volgende morgen ben ik daarom in mijn archief gedoken. De dag dat Heino Kwam, Zong en Overwon was op zondag 24 augustus 1997. Deze maand alweer vijfentwintig jaar geleden. Een kwart eeuw, alzoeë. Niet te geloven, toch?

Het Julianapark stond die middag vol van het podium tot aan de grote tent. De toegangshekken waren al vroeg dichtgegaan. Tussen de bezoekers waren opvallend veel Heino look alikes. De zanger en zijn orkest genoten. De show was super professioneel. Je zag een immense polonaise door het publiek gaan. Toegift volgde op toegift. Het Julianapark kolkte en kwam in extase toen de zelfverklaarde Stimme der Heimat zijn grootste hit Blau blüht der Enzian inzette.

Na anderhalf uur was het voorbij en mocht ik in de afkondiging de oververhitte parcaholics toeroepen dat Heino Zomerparkfeest-geschiedenis had geschreven. Een half uur later betaalde Anny Rutten, onze penningmeester, Heino cash de gage uit. Destijds nog in Marken. Ieder lid van de band kreeg een bedrag. De zeer aanzienlijke rest werd van tafel gegrist door Prinzessin Hannelore, de vrouw van Heino, met de woorden: ’Und dass ist für mich!’ Wij keken elkaar aan wie eine boetswage.

Vakantie in Venlo alzoeë. Afgelopen weekend maakten we een Waerse Wandeling. Het thema was literatuur. We liepen door Q4, de geboortegrond van Greekbaer. Het is een personage op Instagram. Als hij greekt, spreekt hij döks de gevleugelde woorden ‘Man, man, man’. In Q4 alzoeë viel het oog ineens op een boodschap, die nog nooit in het vizier was gekomen. Op de rand van een hek, dat een onbebouwd perceel afsluit aan de Ginkelstraat, staat: Waar wachten we op? Ik ben benieuwd naar het verhaal erachter.