Feest van het vrije woord
Boeken Steunen Mensen was weer in de stad. Na corona en ondanks het plotse sluiten van het Juniorcollege van het Blariacum. Op die locatie waren de vorige edities geweest.
College Den Hulster werd de reddende engel. Ik hoefde alzoeë niet de brök euver.
Boeken Steunen Mensen is overrompelend. Je weet niet waar te beginnen. Boeken, boeken en nog eens boeken. Niet met zicht op het omslag, zodat je auteur en titel ineen op slag ziet. Nee, ze staan in rijen met de boekruggen naar boven op tafels. Netjes in gelid, gesorteerd op genre. Als er plaats vrijkomt, worden de rijen aangevuld met nieuwe boeken uit bananendozen.
Boeken Steunen Mensen wordt gedragen door vrijwilligers. Het gaat het hele jaar door. Boeken worden opgehaald en gesorteerd in de drukkerij van de paters ‘op Steyl’. Vervolgens worden ze vervoerd naar de beurs. Daar wachten ze op een volgend leven. Wachten ze op geïnteresseerde ogen, die lezend langs de regels gaan. De opbrengst gaat naar goede doelen.
De beurs verdient een prijs. Voor duurzaamheid en sociaal engagement. De vele vrijwilligers die zich het vuur het sloffen lopen, sjouwen met boeken en pijn aan de voeten krijgen van het staan achter de beurstafels - zouden die niet eens moeten worden uitgeroepen tot Venlonaer van ’t Jaor?
Ik was er zondag, Moederdag. Misschien was het daarom niet zo druk.
Er stond een rij flinterdunne poëziebundels. Ik koos er vijf uit. Door ze open te slaan en enkele strofes te lezen. Bijvoorbeeld:
Wat ben ik blij dat ik geen man ben.
Op straat kwam ik een grijsaard tegen
met wie ik lang geleden
heel dichtbij een lichte nacht
een paar uur maar,
samen heb gelegen
Van Judith Herzberg.
Er was een ook bundel bij van Homme A. Piest. Nummer 178 in een oplage van 400. Van uitgeverij Desolation Row. Een directe verwijzing naar een episch lied van mijn favoriete artiest, Bob Dylan. Op internet vond ik dat de dichter op Nieuwjaarsdag 2000 uit het leven is gestapt. Vierendertig jaar. Ik dacht aan de moeite die het de dichters had gekost de woorden op papier te krijgen. De liefde waarmee de uitgevers de bundels uitgaven. En de paar dubbeltjes die de boekjes nu nog moesten kosten.
Tot slot. De Boekenbeurs is ook om nog een reden waardevol. In Duitsland werden vanaf 1933 boeken verbrand. Heden ten dage zijn er regimes die schrijvers opsluiten en boeken verbieden. Boeken Steunen Mensen is in dit perspectief een feest van het vrije woord.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Deel dit artikel:
