Bessemsteel
We hebben genoten van de Opus Jocus Leedjesaovend op Omroep Venlo. De nummers één en twee had ik goed. Op drie en vier had ik andere leedjes.
Plaatsvervangend grueëts was ik op Noa Peulen en Guusje Hazenbosch. Ze zongen Waat vastelaovend bringk van Ron Dings. Interessant, vooral door de wisseling van ritme. Ik vraet unne bessemsteel als dit niet dé meezinger wordt tiejes de vastelaovend volgend jaor. Waarom aevel plaatsvervangend grueëts? Ze komen van de Herfshane en die organisatie heeft un gas jaor truùk de Prix d’Orange gewonnen van onze Sociëteit Prins van Oranje. De naam Herfshane lijkt een keurmerk voor kwaliteit te zijn geworden. Plaatsvervangend gruuëts ben ik op een andere manier op Lars Unnerstall. Hij keept dan weliswaar voor FC Twente, hij blijft er aevel eine van òs. Overigens ben ik van mening dat hij een Nederlands paspoort zou moeten krijgen. Kan hij onder de lat bij Oranje.
De puntentelling van Opus Jocus Leedjesaovend was trouwens abracadabra. Waarom worden de punten van de vakjury met vier vermenigvuldigd? Als je pech hebt en een leedje valt niet goed, sta je glièk op een schier onoverbrugbare achterstand. Door de punten van de vakjury als eerste te noemen, haal je ook een groot deel van de spanning weg. Wie zat er in de vakjury? De namen staan niet in het programmaboekje. Ze worden ook niet genoemd in de uitzending van Omroep Venlo. Het is allemaal een beetje mystiek als je het mij vraagt.
Het Prinseraoje-seizoen is officieel nog niet begonnen, de Leedjesaovend is er wel een prelude op. De Vors heeft zich tegenover een pasgetrouwde VIP het volgende laten ontvallen afgelopen zaterdag. Let op. De nieje hoeëgheid luuët zich in december zeen. Ik weet wie zich in december prominent laat zien. Zou me niet verwonderen wanneer hij ook in die vakjury heeft gezeten. Wordt vervolgd na de feestdagen.
Ik had het aevel over mystiek. Het is de titel van de nieuwe expositie in het Limburgs Museum. Gistermorgen was ik er. Museummedewerkers waren bezig de laatste puntjes op de i te zetten. Behoedzaam werd stof uit een vitrine geveegd. Hoog op een ladder was iemand was in de weer met het licht. Een weerspannige vloertegel werd in het gareel gehouden door er op te trappelen.
Als enige bezoeker liep ik ertussen. Het is een bijzondere tentoonstelling. Groots van opzet, met bijzondere objecten, kunstwerken en installaties. Sfeervol ingericht en uitgelicht. Je zou kunnen zeggen, dat een bezoek aan Mystiek een mystieke ervaring op zich is. Zeker als je de zaalteksten op je in laat werken.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Deel dit artikel:
